Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Duo Reges: constructio interrete. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Fieri, inquam, Triari, nullo pacto potest, ut non dicas, quid non probes eius, a quo dissentias. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.

Bork: Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt.
Bork: In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum;
Stoici scilicet.: Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.
Bork: Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant?

Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? Si longus, levis dictata sunt. Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum. Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria? Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere.

Crassus fuit, qui tamen solebat uti suo bono, ut hodie est noster Pompeius, cui recte facienti gratia est habenda;

Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M.
Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam.
Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum.
Ita finis bonorum existit secundum naturam vivere sic affectum, ut optime is affici possit ad naturamque accommodatissime.
Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam;
Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;

Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum;

Bork Quonam, inquit, modo? Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Quae ista amicitia est? Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.

Mihi quidem etiam lautius videtur, quod eligitur, et ad quod
dilectus adhibetur -, sed, cum ego ista omnia bona dixero,
tantum refert quam magna dicam, cum expetenda, quam valde.

Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse
velint, philosophi ante fiant.

Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio.
Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet;
Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia.
Fadio Gallo, cuius in testamento scriptum esset se ab eo rogatum ut omnis hereditas ad filiam perveniret.
An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat?